Het volgende gesprek vindt plaats: ‘Jij hebt een thuiswonende zoon van 24, toch?’ De directeur knikt. ‘Zou hij op deze plek geïnteresseerd zijn in een appartement zonder parkeerplaats?’
‘Ja, zeker als-ie er goedkoper van wordt. Hij woont liever dan hij parkeert. Maar hij heeft het liever allebei.’

‘Hij heeft ook liever gratis bier, maar dat gaan wij niet voor hem betalen. Hier aan de rand van het centrum van Veenendaal kijken we ervan op, maar in Amsterdam wordt al langer parkeerarm gebouwd en in Utrecht komt een hele wijk zonder parkeervoorzieningen. De woningen gaan er als broodjes. Dure broodjes.’

De directeur schudt opeens geërgerd met haar hoofd. ‘Dit is géén Amsterdam. Ik wil niet dat je Amsterdam als maat neemt, dan gaan we de bietenbrug op.’

‘Dit is wél Amsterdam’, reageert de marktonderzoeker onverstoorbaar. ‘Amsterdam laat dingen uitvergroot zien, maar niet anders. Mensen hebben overal dezelfde neigingen en verlangens, ook hier is woningnood. Plekken als deze, bij voorzieningen, park, bushalte en treinstation, zijn interessant. ‘Mensen hebben veel voor een woning over.’

De tekenaar valt hem bij. ‘Zonder parkeerplaatsen kunnen we ook nog eens meer mensen aan een woning helpen. De vraag die we moeten stellen, is: ‘Wil je een parkeerplaats voor jezelf, of een woning voor een ander?’ De directeur onderbreekt haar. ‘Mooi gezegd, maar de samenleving interesseert me niet. ‘Wat is goed voor óns?’

De discussie gaat nog even voort, over een andere logica dan de ontwikkelaar gewend is. Over deze provinciestad, die zich qua parkeren uit de markt prijst, maar onder een ambitieuze stadsbouwmeester de weg naar kwaliteit en meer inwoners inslaat.

Op safe spelen, drang naar vernieuwing en winstmaximalisatie strijden om voorrang in de hoofden. Na een tijdje hakt de directeur de knoop door:

‘In een dorp zou ik het niet durven, maar we gaan hier tweeduizend woningen bouwen, plus 0,9 parkeerplaatsen per woning in parkeerhubs. Als dit aanslaat, bouwen we in deze stad hierna helemaal geen parkeerplaatsen meer.’

Zou er in de raadsvergadering een deal komen over de parkeernormen. De ontwikkelaars zetten er de vaart in en de wijk kan gestalte krijgen. Ik zou graag een enquête willen houden onder de toekomstige bewoners. Komen er dan wellicht deze antwoorden uit. Bijna de helft blijkt geen auto te hebben en neemt bus, trein, fiets, step, benenwagen, speedpedelec en deelauto. Anderen doen hun auto weg, nemen een deelauto-abonnement of gaan e-biken. Vier kopers hebben elkaar gevonden en schaffen samen een deelauto aan.

Weer anderen houden hun auto, maar zijn van plan om ‘m een wijk verder te zetten. Eén iemand koopt vijfhonderd meter verderop een garagebox en anderen huren ergens in een parkeergarage een parkeerplaats.

Wat een creativiteit. Wat vooral opvalt, is dat mensen parkeren en mobiliteit los van hun woning zien.

De contouren van een levendige nieuwe stadsstraat tekenen zich af, met elkaar versterkende positieve ontwikkelingen die er met de oude parkeernormen niet gekomen zouden zijn.

Reageren? Mail dan naar info@wac-veenendaal.nl

Bert Duijker